ولید بن عبدالملک مروان پنج‌مین خلیفه اموی بود که از سال ۸۶ تا ۹۶ هق خلافت کرد. به دستور او در سال ۸۸ هق کلیه مسجد وخیم شد. و محل خانه های همسران رسول پروردگار نیز که ویران شده بود در درون مسجد افتاد. در روز ها خلافت چهار خلیفه نخستین، آرامگاه حضرت فرستاده(ص) همچون تشریفات مشهد بنایی جدا از مسجد بوده و قبلهای از لایه های پارچه های مشمع بر بالای کلبه عایشه تشکیل‌شده بود و هم چنین محجر کوتاهی پیرامون آن قرار داشت که عایشه دستور داده بود برای تقسیم کردن اتاق انتظار زائران قبر پیغمبر(ص) از آرامگاه به وجود آید. به این ترتیب زائران از یک در وارد می شدند و سلام کرده از در دیگر بیرون می رفتند.
تا زمان خلافت ولید(۸۶ تا ۹۶ ه.ق) که عمربن عبدالعزیز حاکم مدینه بود، خانه نوادگان زهرا(س)، همچون گذشته در درون مسجد قرار داشت. درین مجال (سال ۸۶ ه. ق) آن ها را از مسجد راندند و خانه هایشان را حاد کردند. به درخواست ولیدبن عبدالملک، فرمان روا روم تعداد زیادی معمار و نیروی کار را با مصالح مستقر خودشان از روم برای بازسازی مسجد مدینه به آنجا فرستاد. دهها معمار و نیروی کار بیزانسی، با چوب و سنگ مرمر و الواح طلا جواهرات و سنگهای منحصر ساختن موزائیک، برای مرمت ساختمان مسجد مدینه، به این شهر آمدند. بازسازی مسجد تا سال ۹۱ه.ق زمان بر شد و عمربن عبدالعزیز حاکم مدینه با سنگهای منقوش و مرمرهای رومی مسجد را تجدید بنا کرد. سقف مسجد نیز گل اندود شد و روی دیوارهای داخلی مسجد با آب طلا صیقل داده شد. حجره همسران پیامبر- که حاد شده بود-یار با قبر نبی اسلام(ص) داخل مسجد مدینه زمین‌خورد و اتاق بقعه با پرده از مسجد جداگانه شد. ازآنجاکه امویان حق هیچ گونه تغییری بر روی آرامگاه حضرت رسول را نداشتند، از علویان برای تجدید بنا قبر جدشان یاری مراد شد و دیوار مضاعفی گرداگرد محل دفن ساخته شد.
ولید بن عبدالملک مروان پنج‌مین خلیفه اموی بود که از سال ۸۶ تا ۹۶ هق خلافت کرد. به دستور او در سال ۸۸ هق کلیه مسجد وخیم شد. و محل خانه های همسران رسول پروردگار نیز که ویران شده بود در درون مسجد افتاد. در روز ها خلافت چهار خلیفه نخستین، آرامگاه حضرت فرستاده(ص) همچون تشریفات مشهد بنایی جدا از مسجد بوده و قبلهای از لایه های پارچه های مشمع بر بالای کلبه عایشه تشکیل‌شده بود و هم چنین محجر کوتاهی پیرامون آن قرار داشت که عایشه دستور داده بود برای تقسیم کردن اتاق انتظار زائران قبر پیغمبر(ص) از آرامگاه به وجود آید. به این ترتیب زائران از یک در وارد می شدند و سلام کرده از در دیگر بیرون می رفتند.
تا زمان خلافت ولید(۸۶ تا ۹۶ ه.ق) که عمربن عبدالعزیز حاکم مدینه بود، خانه نوادگان زهرا(س)، همچون گذشته در درون مسجد قرار داشت. درین مجال (سال ۸۶ ه. ق) آن ها را از مسجد راندند و خانه هایشان را حاد کردند. به درخواست ولیدبن عبدالملک، فرمان روا روم تعداد زیادی معمار و نیروی کار را با مصالح مستقر خودشان از روم برای بازسازی مسجد مدینه به آنجا فرستاد. دهها معمار و نیروی کار بیزانسی، با چوب و سنگ مرمر و الواح طلا جواهرات و سنگهای منحصر ساختن موزائیک، برای مرمت ساختمان مسجد مدینه، به این شهر آمدند. بازسازی مسجد تا سال ۹۱ه.ق زمان بر شد و عمربن عبدالعزیز حاکم مدینه با سنگهای منقوش و مرمرهای رومی مسجد را تجدید بنا کرد. سقف مسجد نیز گل اندود شد و روی دیوارهای داخلی مسجد با آب طلا صیقل داده شد. حجره همسران پیامبر- که حاد شده بود-یار با قبر نبی اسلام(ص) داخل مسجد مدینه زمین‌خورد و اتاق بقعه با پرده از مسجد جداگانه شد. ازآنجاکه امویان حق هیچ گونه تغییری بر روی آرامگاه حضرت رسول را نداشتند، از علویان برای تجدید بنا قبر جدشان یاری مراد شد و دیوار مضاعفی گرداگرد محل دفن ساخته شد.
منشا و معنا محراب چیست